Z życia Parafii

W niedzielę 21 stycznia 2024 cały Kościół obchodził już po raz piąty Niedzielę Słowa Bożego. Inicjatywa ta ustanowiona przez papieża Franciszka służy temu, byśmy jak najczęściej odczuwali pragnienie czytania Pisma Świętego i realizowali go w swoim życiu a wtedy z pewnością nie zgubimy drogi do Boga.

I właśnie w Niedzielę Słowa Bożego dzieci i młodzież ze Szkoły Podstawowej w Naprawie przedstawiły po Mszy świętej o godz. 9:30 Jasełka, których akcja osadzona została we współczesnym świecie.
Zadaniem posłanych z Nieba Aniołów było doprowadzenie do Betlejem ludzi, którym pycha, kariera, pieniądze, uroda, sława, szpan, podróże przesłoniły drogę do Boga. Niebiescy Przewodnicy wskazując na wartość Nadziei, Pokory, Czystości, Przyjaźni i Miłości tłumaczyli, co jest istotą Świąt Bożego Narodzenia; ukazywali, że Zbawiciel przyszedł do każdego człowieka, a najmilsze jest Mu serce czyste i pokorne. Wspaniałej grze młodych artystów towarzyszył śpiew kolęd i pastorałek wykonany w prawdziwie anielski sposób przez szkolny chór. 
Jasełka były dla wszystkich niezwykłym przeżyciem. Podziękowania dla Uczniów i Nauczycieli, którzy przygotowali to przedstawienie (p. Renata Bednarz, p. Ewa Dyrda, p. Aneta Jopek) w imieniu wszystkich uczestniczących w tym wydarzeniu przekazał Ksiądz Proboszcz. 

Z Dzienniczka s. Faustyny

Milosc jest tajemnica, ktora przeksztalca wszystko, czego sie dotknie, w rzeczy piekne i mile Bogu. Milosc Boza czyni dusze swobodna jest jak krolowa, nie zna niewolniczego przymusu, do wszystkiego zabiera sie z wielka swoboda duszy, gdyz milosc, ktora mieszka w niej, jest pobudka do czynu. Wszystko, co ja otacza, daje jej poznac, ze tylko Bog sam jest godzien jej milosci. Dusza, rozmilowana w Bogu i w Nim zatopiona, idzie do obowiazku z tym samym usposobieniem jak do Komunii sw. i najprostsza czynnosc wykonuje z wielka starannoscia, pod milosnym spojrzeniem Boga; nie miesza sie, gdy rzecz jaka okaze sie po czasie mniej udana, ona jest spokojna, bo w chwili dzialania zrobila, co bylo w jej mocy. Kiedy sie zdarza, ze ja opuszcza zywa obecnosc Boza, ktora prawie sie ustawicznie cieszy, to ona wtenczas stara sie zyc wiara zywa; jej dusza rozumie, ze sa chwile odpocznienia i chwile walki. Wola jest zawsze z Bogiem. Jej dusza jest jak rycerz wycwiczona w boju, z daleka spostrzega, gdzie wrog sie ukrywa, i jest gotowa do walki, ona wie, ze nie jest sama Bog jest jej moca. [Dz. 890]

165705